Zeytin ağacı binlerce yıldır var olmuştu ve kim bilir kaç kadim uygarlık onunla şifa bulmuştu…

Zeytin altında Kırmızı karıncanın Gölgeliğiyim

Zeytin ağacının, diğer adıyla ölmez ağacın kutsiyeti malumunuz.

“Tüm dinlerde zeytin, bereket, barış, akıl, uzun ömür ve olgunluk gibi aynı simgesel anlamları taşımaktadır

Mehmet Başaran’dan belgesel-roman olarak da okunabilecek bir anlatı: Yüreğin sesi Zeytin Ülkesi.

Fabrika binalarında ve avlularında ekmek parası kazanma telaşındaki çalışkan işçilerin yerini dinlenmekte olan otomobiller almış.

“Ne savaşlara, ne trajedilere, ne dramlara ne umutlara tanık oldu bu topraklar ve bu deniz...”

Leğenlere dökülmüş zeytinlerin görünüşü insanı iştaha boğuyordu. Belli ki işini severek yapıyordu

Ben bütün ağaçları severim, fakat zeytin ağacını bir başka.

Daha sonraki yıllarda eve misafir geleceği zaman bir kâse siyah zeytinin üzerine kekik serpilir, biraz da zeytinyağı gezdirilirdi

Ayvalık’ın denizden okşanmış sokaklarında, doğasının ve insanlarının sıcaklığına rastladım.

Zeytinyağında evrensel doğru olan ‘aile işletmesi’ olma zorunluluğu, Özgün Zeytin ve Zeytinyağı içinde geçerlidir.

Vapurun arkasından yuvarlanarak akıp giden sulara içini döküyordu ihtiyar.

16 Ocak 1991 Çarşamba gece saatleri televizyonun başında tüm aile, bir savaşın kara harekâtını canlı olarak izliyorduk

Tuna yaz tatilini geçirmek üzere birkaç gün önce anneannesinin Ayvalık’taki yazlığına gelmişti.

Hadi, madem geldi zamanı zamana tırmanmanın, o halde başlayalım.

2014 Mayısında bir avuç gönüllü, Ayvalık’taki resmi kurumlar ile Zeytin Çekirdekleri Sosyal Sorumluluk Programının ilk adımını atar

Çocukluğumda, zeytin toplayıcısı kadınların ellerinde görürdüm onları.

Tahta güvertesine bıraktı zeytin dalını özenle Nuh’un gemisinin.

Mübadillere, bir gün mutlaka döneceğim diyenlere…